Γκλαζούνοφ, Αλεξάντρ Κονσταντίνοβιτς

(Aleksandr Constantinovich Glasounov, Πετρούπολη 1865 – Παρίσι 1936). Ρώσος μουσικοσυνθέτης. Σπούδασε υπό την καθοδήγηση του Μπαλακίρεφ και του Ρίμσκι-Κόρσακοφ. Στα δεκαέξι του χρόνια είχε ήδη γράψει έναν αξιόλογο αριθμό συνθέσεων, ανάμεσα στις οποίες μία Συμφωνία (έργο 5), που εκτελέστηκε με διευθυντή ορχήστρας τον Μπαλακίρεφ και θαυμάστηκε από τους κριτικούς. Εργάστηκε επίσης ως καθηγητής στο ωδείο της Πετρούπολης, το οποίο διηύθυνε από το 1906 και το αναδιοργάνωσε το 1919. Το 1928 περιόδευσε στην Αμερική και στην Ευρώπη και αργότερα εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Στο μουσικό του έργο –που είναι καρπός μιας εκλεπτυσμένης καλλιέργειας και μιας εξαιρετικής τεχνικής– διακρίνεται η πείρα που απέκτησε δίπλα στον Ρίμσκι-Κόρσακοφ, αλλά δεν επικράτησε το ενδιαφέρον του για τη λαϊκή παράδοση και το λαϊκό ρωσικό τραγούδι, που εκτός των άλλων, τον ενέπνευσαν με επιτυχία στη σύνθεση του συμφωνικού ποιήματος Στένκα Ράζιν. Η μουσική του αναπτύχθηκε μέσα στις κλασικές μορφές και επηρεάστηκε από τους Γερμανούς συνθέτες, κυρίως τον Μπραμς και τον Λιστ. Έγραψε τα μπαλέτα Ραϊμόνδη (1898), Ερωτικές πονηριές (1899) και Οι εποχές (1901), σκηνική μουσική για τη Σαλώμη του Όσκαρ Γουάιλντ, εννέα Συμφωνίες,από τις οποίες η έκτη είναι η γνωστότερη, δύο Εισαγωγές πάνω σε ελληνικά θέματα.Μαζί με τον Ρίμσκι-Κόρσακοφ επεξεργάστηκε την ενορχήστρωση του Πρίγκιπα Ιγκόρ του Μποροντίν και διασκεύασε ολόκληρη την ουβερτούρα της όπερας με βάση το χειρόγραφο για πιάνο που άφησε ο συνθέτης. Ο Ρώσος συνθέτης Αλεξάντρ Κονσταντίνοβιτς Γκλαζούνοφ.